Eylül ayı geldi çattı. Eylül çoğu anne ve baba için, eğitim kurumları ve öğretmenler için sıkıntı ve dert ayıdır. Okula başlama çağına gelmiş çocukların anne ve babaları, geçmiş yıllarda hangi okula, hangi öğretmene göz bebeklerini teslim etmede kılı kırk yarar, uzun ve yorucu çabalara girişirdi. Bu sene durum geçen senelere göre çok daha karışık. Karışık diyoruz çünkü 4+4+4 kademeli eğitim sistemi ile çocukların ilk defa okula başlama yaşı 72 aydan 60-66 ay çekilmiş ve bu çocukların kayıtları gölgelerindeki okullara otomatik olarak yapılmıştır. Çoğu anne ve baba beş-beş buçuk yaşındaki çocuklarının yeterince gelişmemiş olduğu ve okulu kaldıramayacağını düşünmektedirler. Hatta pek çok eğitimci de 60-66 aylık çocukların okula başlamaya hazır olmayacağını iddia etmekteler. Ama Milli Eğitim Bakanlığı tüm eleştiri ve uyarılara rağmen aldığı kararı uygulamaya çalışmaktadır.
4+4+4 eğitim sisteminde önceden olduğu gibi 5 yıl ilkokul, 3 yıl ortaokul ve 4 lise eğitimi olmasını beklerdik. Ancak nedense 5 yıllık ilkokul 4 yıla indirilmiş, ortaokul 4 yıla çıkarılmış ve bundan sonraki 4 yıl lise öğretimi de zorunlu hale getirilmiştir. 8 yıllık zorunlu eğitim nedeniyle kapatılan ortaokullardan sadece İmam Hatip Ortaokullarının açılması sağlanmış, diğer meslek liselerinin ortaokul bölümleri unutulmuş, bir yanlıştan dönülürken yeni bir yanlışa yol açılmıştır.
Geçen öğretim yılında 4 ve 5 sınıfları okutan sınıf öğretmenleri arasında büyük bir huzursuzluk baş göstermiş, çok sayıda öğretmen okutacak sınıf bulunamadığından norm fazlası duruma düşmüştür. Kimi sendikaların yaptığı açıklamalara bakılacak olursa, tüm branşlarda norm fazlası öğretmen sayısı 68.000’dir. Sınıf öğretmenlerinden 29.109’u açığa çıkmıştır. Eğitimciler Birliği Sendikası Eğitim Bir Sen 4+4+4 yasasının sahibi olduklarını açıklamışlardı. Acaba yine aynı şekilde sahip çıkıp savunabiliyorlar mı, öğrenmek isterdik.
Uzun çaba ve uğraşlar sonunda hükümet ile memurlar arasında maaş ve diğer özlük hakları konusunda toplu görüşmeler yapılmış ve çalışanlar lehine olumlu bir sonuç alınamamış, yine hükümetin görüşleri etrafında bir karara imza atılmıştır. Bu kararlardan da eğitim-öğretim çalışanları hoşnut değildir. İstediklerine ulaşamadıkları gibi önceden var olan haklarının çoğunu da kaybetmişlerdir. Bu haliyle de öğretmenler yeni öğretim yılına kırgın ve dargın girecektir.
Bundan birkaç gün önce Güneydoğu illerinden birinde görev yapmakta olan bir öğretmenle görüştüm. Yaz aylarında düğün yapmışlar. Eşi de kendisi gibi öğretmen imiş, Konya’nın bir ilçesinde çalışıyormuş. Eş durumundan tayin istemişler olmamış. Anlayacağınız biri Şırnak’ta biri Konya’da birbirlerini ancak camdan cama sevecekler. Bu moral ile nasıl derse girip çocuklara iyiyi, doğruyu, güzeli öğretecekler? Böyle bir haksızlığa ve adaletsizliğe isyan etmeyip ne yapacaklar? Milli Eğitim Bakanlığı yetkilileri bir sürü gerekçe ileri sürebilir, bununla ilgili kanunlar, yönetmelikler, kararnameler sayabilirler. Ancak bu gerekçelerin hiçbiri insan ve aile hayatının devamı için esas olan aile bütünlüğünün önüne geçemez. Bakın Anayasanın ilgili maddesi ne yazıyor:
“Madde 41 – Aile, Türk toplumunun temelidir ve eşler arasında eşitliğe dayanır.”
Devlet, ailenin huzur ve refahı ile özellikle ananın ve çocukların korunması ve aile planlamasının öğretimi ile uygulanmasını sağlamak için gerekli tedbirleri alır, teşkilatı kurar.”
Bu haber 2706 defa okunmuştur.
