KIRIK UMUTLAR 

Kırıldığını umursar mı sanırsın sevdiğin

Kıyı köşede kat kat yaprakların uçar 

Uçar da üzüntüye 

Üzülür mü hiç düştü diye parçan 

Bir kez tutar mı ucundan 

Kırıntılara 

Umut yollar mı elleriyle 

Tutuşup da heyecandan 

Aşkla 

Gelir mi sana? 

Şayet gelirse kollarını açma 

Yansın o da kahrından 

Perişanlık takılsın ayaklarına 

Prangalar tutsun yollarını 

Madem senden vazgeçti 

Sevilmesin kimseler tarafından 

Göğe söyle kessin havasını 

Yere söyle almasın içeriye 

Kapatsın kapısını 

Arasatta kalsın öylece 

Söyle dostum söyle 

Yapabilirmisin bunları 

Yoksa 

Yine mi gönül kapını açık unuttun 

Kurtulamazsın fırtınadan yağmurlardan sen bu gidişle 

Hadi bana eyvallah 

Şimdi ne yaparsan yap 

Ağla sızla 

Ümit bağla 

Tekrar et 

Ne edersen et 

Kal öyle kırgın 

Yaprağı dökülmüş çiçek gibi 

                                                  Fatma ARIKAN-MERSİN