• Anasayfa
• Anamur
• İlçemiz Tarihçesi
• Tarım
• Turizm
• Tarihi Yerler
• Anamur'da Yaşam
• Ulaşım
• Anamur İlçe Haritası

        “DEM BE DEM KURBANINAM” 

Zilhicce ayında İsmail kurban yolundadır. İbrahim kurban hüznündedir. Meleklerin elinde bir sürmeli koç ki İbrahim bi haber. Bir imtihan ki karşılığı muhakkak ki güzellikler ile ödüllendirilecek. Bir sınav ki insanın en kıymetli varlığı dahi onun uğruna bir kalemde feda edilecek. Teslimiyet deseniz uyar, mecburiyet, sadakat, sarsılmaz bir inanç… Başka hangi kul tanrısına canını kurban verir. Hangi kul tanrısına bu derece riayet eder, itaat eder sorgusuz. Ve bir kurban ki yüce yaratıcının takdirine ses çıkartmaz.  

İsmail’im Arap Çöllerinde, çöl fırtınalarında Hacer’in kollarında bir Safa’dayım, bir Merve’deyim aç bi ilaç… Yetiş ya rab! Zemzem suyu kaldığım yerde akar. Boynum kıldan incedir hak yolunda, İsmail’im bıçak boğazımda. Boğazımdan korkmuyorum lakin Rabbimin adını telaffuz edememekten bizarım. 

İbrahim, hüznün bütün insanlığın hüznünden fazladır o gün, lakin mutluluğunda bütün insanlığın mutluluğundan üstündür. Ne mutlu sana ki isyan edenlerden olmadın. İsmail, ne mutlu sana ki boyun eğenlerden oldun rabbine, duruşun kıyamete değin yâd edilecek her kurban kesiminde. İbrahim üzgündür, bir elinde can parçası İsmail’i, diğer elinde İsmail ‘i kurban edeceği bıçağı. Keskin taraf hangisi sizce? İbrahim mi kurban, İsmail mi? İnsanın bedeni mi kanar, ruhu mu? Pansuman ederiz bir şekilde durdururuz kanı tende, ya ruhtaki kanamayı nasıl durduracağız? Ben İsmail’im bugün hak yolunda kurbanım canlar. Safa ile Merve arasında yedi kez dolanır dururum. Zemzem Suyu ile yıkanırım. İbrahim sen ki ateşlere gül oldun, Kâbe’ye mimar oldun. Gönlüme dolan ah oldun. İsmail’e uzanan dal oldun. Selam sana ey İbrahim. Gözüme dolan yaş oldun. Hürmet sana, takdir sana, muhabbet sana. 

Bugün basit bir aşkın mezesiyim dudaklarda “Sana kurban olurum” tarzında. Çikletiyim ucuz sevdaların aşk pazarlarında  “Kurbanınam ey yar!” şeklinde. Kurbanlık koyunların insanlaştığı, insanların koyunlaştığı bir dönemdeyiz. Mehmet Akif in dilinde  “Çatma, kurban olayım çehreni ey nazlı hilal! ” olur. Bir dava güderim hesapsız. Hak yolunda şehit olur vatana kurban olurum. Kınalı Ali şahidimdir. Saçlarına kına yakılmış olan ve bölüğündeki herkes tarafından kınalı saçlarından dolayı alaya alınan Ali’nin annesine yazdığı mektubun cevabının son kısmıdır okuyacağınız. Kendisi okuyamamıştır mektubu ama onunla dalga geçen arkadaşları okuyup hüngür hüngür ağlamıştır bu mektuba. Bu Çanakkale şehidinin acı hikâyesidir. Anası anlatır: "Oğlum Ali, yazmışsın ki kafamdaki kınayla dalga geçtiler, kardeşime de yakma, demişsin. Kardeşine de yaktım. Komutanlarına ve arkadaşlarına söyle, senle dalga geçmesinler. Bizde 3 şeye kına yakarlar: 

1-Gelinlik kıza, gitsin ailesine çocuklarına kurban olsun diye, 

2-Kurbanlık koça, Allah’a kurban olsun diye, 

3-Askere giden yiğitlerimize, vatana kurban olsun diye... 

Gözlerinden öper, selam ederim. Allah’a emanet olun."  

İbrahim yoldadır İsmail ile. İsmail anlamış nereye gittiğini.  “Ey Babacığım sen rahat ol. Allah Sana neyi emrettiyse hemen yap. İnşallah beni sabredenlerden ve Allah’ın isteğine boyun eğenlerden bulursun.” İbrahim bir babadır ve oğlu İsmail’i Allah’a kurban etmesi gerektiğini görmüştür rüyasında. Ah İbrahim, senin yürek yangınına kim dayanır. Eline diken dahi batsa canımızın yandığı kuzumuzu kendi elimizle kurban etmek. Ne yaman imtihandır başındaki, sonu hayırdır. Muştudur yüce yaratıcıdan. Kurban, kelime anlamı olarak ‘Kendisiyle Allah’a yakınlaşılan şey’ demek olup (“kurb” kelimesinden yani Allah’a yakın olmaktan gelir); Allah’a yak(ın)laşmak için belli bir vakitte, belirli cinsten hayvanları kesme ibadetini ve bu amaçla kesilen hayvanı ifade eder. Temelinde İbrahimî/İsmailî teslimiyet yatar. Teslim olma günü gelmiştir. 

“Göz gördü gönül sevdi seni ey yüzü mâhım / Kurbânınolam var mı benim bunda günâhım” diye divan şiirinde meşhur olan beyti görmezlikten gelemezdik bu yazımızda. Tecahül-i Arif sanatı ile süslenmiş ve sevgiliye bilip de bilmezlikten gelen bir üslupla hitap eden âşık. Âşık her zaman kurbandır bu yolda. Abdurrahim KARAKOÇ’ da;  

“Bizim kapı dost kapısı

Girene canımız kurban.

Selâm muhabbet tapusu

Verene canımız kurban.”  diye yazmış bir şiirinde. Kurban olmak kayda değer bir olgu.  

Mahzun- i ŞERİF ise; 

“Kurban gelir payın yoktur

Haftan yoktur ayın yoktur

Ankara’da dayın yoktur

Mamudo kurban niye doğdun?”  diye sorgu sual faslındadır. 

Yusuf HAYALOĞLU ise;

“Lele Kurban Ben Olayım

Ak Göğsünde Ben Olayım

Ah Yine Giden Ben Olayım” diye haykırıverir sevgiliye. 

Fuzuli ise çağları aşan bir eda ile şu şekilde feryat etmektedir: 

“Yılda bir kurban keserler halk–ı âlem ıydiçün (ıyd: bayram)

Ben senin sâat–be–sâat dem–be–dem kurbânınam” Başka kelama ne gerek a canım.

 Akika’dır bazen ahdimiz, bazen adak, bazen kurban. Hak yolunda can kurban. Bir kınalı koçtur gönderilen gökten İbrahim’e. İsmail bir kuzudur daha. Ahirde ve zahirde var olan yok olan her şey de; bir mücevher vardır zamanı geldiğimizde saçmamız gereken. Lal renkli dudaklarda akan şarabımsı kanlar; bir kurbanın alna sürülen kanının yanında hiçtir. Çünkü orada fedakârlık vardır, teslimiyet vardır. Kurban olunur bir gözü karalıya bugün, bir kâğıt parçasına, bir can yongasına. Teslim olunmaz ama kolay kolay hak yoluna. İsmail olmak kolaydır bugün, İbrahim olmak zor. 

Kurbanınız mübarek olsun.

 

Gürhan GÜRSES

STDM Aktivisti

• İŞİD'İN EY YARENLER
• 2 DAKİKA
• SOMA, DUAMIZ SİZİNLE
• ERKEK MİLLETİZ
• CANIM EFENDİM GÜL PEYGAMBERİM
• HAN'IM
• KÖKÜ MAZİDE OLAN ATİ, HANİ?
• MUHARREM
• Hayırlısı
• GÜL ONUN REMZİDİR
• FİL YALNIZLIĞI
• KIL, KILLIK
• ALİYA
• DEM BE DEM KURBANINAM
• DÜDÜK HAKEMİNSE SAHALAR BİZİMDİR
• EMEK HIRSIZLARI