• Anasayfa
• Anamur
• İlçemiz Tarihçesi
• Tarım
• Turizm
• Tarihi Yerler
• Anamur'da Yaşam
• Ulaşım
• Anamur İlçe Haritası

                     

        Emekli Öğretmenler Unutulmadı

 

24 Kasım Öğretmenler günü öncesinde ve sonrasında yaşanan gelişmelere bakıyorum. Beni mutlu eden görüntüler ortaya çıkıyor...

Öğretmen ve öğrenci ilişkileri yıllar geçse de unutulmaz.

Hepimiz özellikle ilkokul öğretmenlerimizi unutmayız. Çünkü hayatımızda karşılaştığımız, bir anne, bir baba gibi gördüğümüz bu değerli insanlar bizler için önemlidir ve ilk olmaları sebebiyle unutulmaz. Daha sonraki yıllarda ortaokulda, lisede ve üniversitede her branşa bir öğretmen geldiği için öğretmenlerimizin sayısı bu dönemlerde değişik yıllarda 100 kişiyi bile bulabiliyor. Çoğumuz hayatımıza giren bu 100 öğretmenin çoğunu unutmayız. Elbette bu öğretmenlerde değerlidir. Ama İlkokul öğretmenlerinin yeri bir başka.. İlk olmanın özelliği, bu öğretmenleri daha unutulmaz kılıyor. Yoksa diğer öğretmenlerimizde başımızın tacıdır ve ayrım yapma gibi bir düşüncenin içinde değilim.

 

 

ELİFE HANIMIN JESTİ

 

Gelelim emekli öğretmenlere vefa olayına...

Türk Silahlı Kuvvetlerini Güçlendirme Vakfı Tarsus Fahri Tanıtım kurulu yine önemli bir davranış ve ziyaret sergileyerek emekli öğretmenleri unutmadıklarını gösterdiler.

Emekli Öğretmen Cennet Akça ve Güzin Taze’yi evinde ziyaret edip Öğretmenler gününü kutladılar. Başkan Elife Aslan ve arkadaşları, her iki öğretmenin Öğretmenler gününü kutladıktan sonra ellerini öperek çiçek verdiler. Sağlıklı ve uzun ömürler temennisinde bulundular.

OKAN ÇALIŞKAN’IN YALAMAK SERÜVENİ

 

24 Kasım tarihinde yaşadığımız bir başka önemli olayı daha anlatmadan geçemeyeceğim.

Birgün öncesi akşam saatlerinde MEDYAD (Tarsus Medya Mensupları Derneği) Başkanı arkadaşım Okan Çalışkan telefon açtı.

“Ustam, yarın sabah saat 08.00’de bir yalamak köyüne gidip gelelim mi” diye sorduğunda randevu notlarıma baktım, uygun olduğunu söyledim. Ertesi sabah saat 08.30 gibi Tarsus’tan Yalamak köyüne doğru yola çıktık. “Tarsus Kazan Ben Kepçe”, diyerek.

Amacımız, Okan Çalışkan kardeşimin ilkokul öğretmeni olan Durmuş Ali Eren’i bulmak ve elini öpmekti. Okan Bey, birkaç gündür, eski ilkokul öğretmeninin sağlıklı olup olmadığını ve ikametini araştırmış. Tarsus’ta ikamet ettiğini ancak hala kente dönmediğini ve gün itibari ile Yalamak köyünde oturduğunu öğrenmiş. Bu nedenle 24 Kasım sabahında erken saatlerde özel aracımızla Çamlıyayla istikametinde bulunan Yalamak köyüne doğru yola çıktık. Öğretmenimiz için özel Reyhan çiçeklerinden bir buket yaptık.

Köye vardığımızda yaşları 50 ve üzerinde olan insanlar karşıladı bizi. Hepsi de kahvehanede çay içmeye buyur ettiler. Ancak Okan Bey, yıllardır görmediği ilkokul öğretmenini bulmanın heyecanı ile çay tekliflerini reddedip köyün çıkışına doğru yöneldik.

Bir iki kişiye Durmuş Ali Eren hocanın evini sorduktan sonra nihayet pembe boyalı bir evin önünde durduk.

 

Kapıyı tıklattık, bir dakika kadar sonra  evin iç odalarından iki yaşlı insan çıktı. Biri Durmuş Ali Eren, diğeri de eşi Sebahat Eren idi. Önce Okan kardeşim, daha sonra ben emekli öğretmenimizin ve eşinin elini öptük, Öğretmenler gününü kutladık. Bugün 81 yaşında olan Durmuş Ali öğretmen, 3 çocuk babası. 1956 yılında Ergani dicle İlköğretmen okulundan mezun olmuş, ilk görev yeni ise Muş ili çıkmış. Bundan 25 yıl evvel emekli olmadan önce Okan kardeşimizi 1983-1984 yılına kadar Hürriyet Dumlupınar İlkokulunda okutmuş.

Yıllar sonra eski bir öğrencisini karşısında görmenin mutluluğu ve hatırlanmanın getirdiği duygusallık ile hüzünlendi Durmuş Ali Öğretmen.

Biraz hoş beş hal hatır sormadan sonra bizlere ne işler yaptığımızı, aile durumumuzu sordu. Yarım saatlik bir ziyarette Eren ailesinin bir fincan kahvesini içip şekerlerini, lokumlarını aldıktan sonra ileriki günlerde tekrar buluşmak üzere vedalaştık.

Gerçekten yıllar sonraki bu ani buluşma benimde çok hoşuma gitti. Okan Çalışkan da memnun oldu, Durmuş Ali Eren ve eşi Sebahat Hanımda.. Bol bol hatıra fotoğrafı çektirerek öğretmenimizin yanından ayrıldık.

 

Sizlerde öğretmeninizi unutmayın.. İllaki 24 Kasımlarda değil, aklınıza her geldiğinde, sizlere öğrettiklerini her atırladığınızda gidin öğretmeninizi ziyaret edin, bir buket çiçek götürün ve ellerinden öpün.

Çünkü hepimiz bugün varız, yarın yokuz.

Önemli olan bu Gök Kubbe altında hoş sedalar bırakabilmekte...

 

Yakup BONCUK